Afgelopen week was ontzettend druk voor mij. Naast mijn werk had ik vier sportmomenten ingepland en volgde ik trouw mijn eetschema. Herken je dat gevoel? Je belooft jezelf om niet stiekem op de weegschaal te gaan staan, maar doet het toch. Ik werd wakker en voelde aan mijn lichaam dat er iets veranderd was. Ik voelde me slanker – het klinkt misschien raar, maar toch was het zo. Ik kon het niet laten en ben stiekem op de weegschaal gaan staan. YES!

YES! Dit getal had ik al lang niet meer gezien. Ik deed een vreugdedansje in de badkamer. Het is dus toch mogelijk! Met een grote glimlach kwam ik beneden en vertelde wat ik stiekem had gedaan. Mijn dochter gaf me een high five.

Met dat goede gevoel wilde ik deze week lekker doorgaan, maar toen kwam de spreekwoordelijke man met de hamer. Ik had zoveel sportmomenten voor mezelf gepland en hard gewerkt, dat het donderdagavond niet meer ging; mijn lichaam was op. Het is eigenlijk ook niet gek na twee dagen Pieterpad wandelen en daarna sporten. Ik luisterde naar mijn gevoel en zei de les via de app af. Ik kon echt niet meer, ik was zo moe dat ik na het eten op de bank in slaap viel. Vrijdagochtend kon ik gewoon niet wakker worden en mijn lichaam bleef zwaar aanvoelen. Ook voor deze dag had ik een sportmoment ingepland en heel verstandig zegde ik deze ook af. Hoe ouder, hoe wijzer zeggen ze toch? In dit geval luisterde ik naar mijn gevoel en gelukkig voelde ik me na een paar rustdagen weer fit voor de groepsles op zaterdag.

Het leuke aan deze groepslessen vind ik dat we iedere week een andere les krijgen.
Zo krijgen we een goed idee van de verschillende soorten groepslessen die worden gegeven. Vandaag hadden we een ClubJoy Yogales. Ook weer een leuke les, goed voor lichaam en geest. De balansoefeningen vond ik fijn. Misschien is het een idee om deze oefeningen wekelijks te doen. Ik volg al een paar jaar schaatslessen in de wintermaanden en deze balansoefeningen sluiten perfect aan op mijn doel: de bochten beter leren schaatsen.

Maar goed, terug naar de ClubJoy Yoga. We hebben weer enorm gelachen. We zaten op onze billen op de grond, handen naast ons lichaam, buik in en billen omhoog, en dan je lichaam naar voren en achteren duwen zonder de mat met je billen aan te raken. Hoe dan??!! Haha, een aantal van ons raakte echt verward. Hoe doe je dit? Onmogelijk! De flapuit die ik ben riep: “Meiden, yoga is ook loslaten! Laat het los en we gaan verder, Henny doet dit al jaren en wij pas tien minuten.” Iedereen was het ermee eens, vooral de opmerking “loslaten” paste perfect bij deze yogales. Na de les sprak ik met een aantal meiden af om samen wat sportmomenten voor komende week in te plannen. We boffen echt met zo’n leuke groep. Ik kijk alweer uit naar maandag. Hopelijk is de weegschaal net zo lief als die van mij deze week. Ik houd jullie weer op de hoogte.

Liefs, Joyce

WEEK 6: de weken vliegen voorbij!

De weegschaal bij gaf deze week net zo'n positief resultaat als mijn eigen weegschaal thuis: ik ben 0,8 kilo afgevallen! Dit geeft me een enorm blij gevoel. Mijn streefgewicht komt steeds dichterbij. Stiekem heb ik een voorzichtig doel gedeeld met mijn coaches, maar in mijn gedachten heb ik natuurlijk ook een tweede, ambitieuzer doel. Naarmate ik ouder word (het klinkt gek, want ik voel me niet oud), merk ik dat ik voorzichtiger ben met het stellen van doelen.

Terug naar deze week. Ik had heerlijke sportmomenten gepland, maar toen kwam vrijdag, de verjaardag van mijn moeder. Ik ben zo fanatiek bezig met mijn eetschema dat deze verjaardag niet echt goed uitkwam vanwege het eten. In de appgroep werd echter geadviseerd om op speciale dagen gewoon volgens schema te eten en niet te compenseren door maaltijden over te slaan. Met deze gedachte ging ik de dag in, tenminste, dat was het plan.

’s Ochtends wandelde ik eerst een uur met mijn moeder en de hond in het bos en dronken we daarna thee bij haar thuis. Toen kwam het gebak, heerlijk met aardbeien. Oké, een klein stukje dan maar. Terwijl we genoten, realiseerde ik me dat we al snel naar het restaurant moesten voor de lunch. Misschien was dat gebakje niet de beste keuze zo vlak voor de lunch. Ik koos voor een Marokkaanse kipsalade, die heerlijk smaakte ondanks mijn twijfels over de hoeveelheid couscous en de gefrituurde kip.

’s Avonds had ik mijn moeder uitgenodigd voor het avondeten. Ze houdt van Chinees (en ik ook!), en als jarige mocht zij kiezen. Dus stond er Chinees eten op tafel. Ik nam een klein beetje rijst en van alles een beetje, maar liet de kroepoek staan. Wat was het lekker! Het was lang geleden dat ik Chinees had gegeten, omdat de rest van het gezin er niet van houdt.

Zaterdag kregen we pilatesles. Pilates draait om lichaamshouding, bewegingstechnieken en ademhaling, legde ze uit. Het was een erg leuke les. Als alle lessen zo leuk zijn, krijg ik echt een probleem met kiezen hoe ik mijn week ga vullen. 

De week vloog voorbij en daar was maandag alweer. Eerst een rondje Milon en daarna naar Laura voor het weegmoment. O help! Ik was 0,3 kilo aangekomen. Niet veel, maar toch een beetje teleurstellend. Ik was eerlijk en vertelde over mijn weekend. Coach Laura, zo lief als ze is, legde uit dat Chinees eten veel zout bevat en dat het bijna een week kan duren voordat je dat weer kwijt bent. Het positieve was dat mijn vetpercentage gelijk is gebleven, en dat is echt top. Dus, schouders eronder en flink aan de slag komende week.

Liefs, Joyce





 

WEEK 7: andere kleding!

Na dat Chinese eten vorige week voelde ik me echt niet lekker, dus heb ik de dagen erna extra veel water gedronken. Donderdag dacht ik eindelijk: volgens mij is het nu wel voorbij. Dat merkte ik vooral toen ik mijn spijkerbroek aantrok en mijn riem een gaatje strakker kon doen... Wahaha! Wat een blij momentje! Alles uit, stiekem op de weegschaal gesprongen, en ja hoor, ik had het goed gevoeld: weer terug bij het gewicht van voor het Chinese eten. Haha, ik weet dat ik het niet moet doen, maar het gaf me weer energie om deze week goed door te gaan.

Zaterdag hadden we weer een groepsles, dit keer met Marit en we deden Steps. Wat een superleuke les! Ik heb vroeger ook aan Steps gedaan, en de basispassen zaten nog best goed in mijn geheugen. Het leuke aan de zaterdagslessen is dat ze elke week anders zijn. Sommige van de groep ontdekten dat lessen met pasjes op muziek, zoals Steps, niet echt hun ding zijn en gaan liever voor iets als Power Joy. Maar deze les was echt helemaal mijn ding, vooral met die heerlijke eighties muziek erbij! We stelden zelfs voor of er geen vaste les "Steps to the Eighties" kon komen. Naar ons idee zou die wel vol zitten!

Na de les bleven we nog voor een lezing over sport. We kregen superinteressante informatie over waarom sporten zo belangrijk is, wat het met je lichaam doet, en welke vormen van beweging goed voor je zijn. Coach Marit legde ook uit dat rustmomenten tijdens de sportdagen essentieel zijn. Nou, dat had ik zelf natuurlijk al goed ondervonden! De lezing was echt leerzaam en ik heb er veel aan gehad.

Thuisgekomen vertel ik enthousiast over de fijne ochtend in de sportschool. Ik deel mijn planning voor de komende week, en mijn vriend zegt ineens: "Heb je dan nog wel tijd over? Je hebt wel een drukke agenda met al dat sporten!" Hoezo drukke agenda? “Je klaagt vaak dat je geen eigen Me-time hebt," voegde hij eraan toe. Huh?! Hij snapt het echt niet (hoe heet dat toneelstuk ook alweer: "Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus"?). Dit is mijn Me-time, en het past prima in mijn agenda! Oké, stiekem moet ik toegeven dat mijn vriend niet zo sportief is aangelegd, dus ik snap wel dat dit als veel overkomt. Zijn idee van sport? Voetbal en Formule 1 kijken op tv. Ja hoor, zo kan ik ook sporten. Ieder z'n ding!

Toen kwam zondag, en je wilt niet weten hoe ik mijn bed uitkwam... Spierpijn, echt verschrikkelijk! Mijn kuiten deden zo’n pijn, en ik maar roepen of ik wel hard genoeg sport omdat ik nooit spierpijn heb. Die vraag stelde ik nog aan Marit tijdens de lezing. Blijkbaar was de Steps-les een goede uitdaging voor mijn lijf. Maandag was het zelfs nog erger. Op mijn werk loop ik de hele dag, en langzaam voelde ik de spierpijn aan het eind van de dag wegtrekken. Maandag was ook weer weegmoment. Zo spannend! Ik voelde dat het deze week goed was gegaan. Laura was, zoals altijd, superenthousiast en deze keer enorm trots op mij. Ik kon het bijna niet geloven: ik was 1 kilo afgevallen! Dag Chinees eten! Het was er nu echt af. Ik stond te juichen, wat was ik blij. Met de tips voor de volgende week ga ik er weer vol goede moed tegenaan.

Liefs, Joyce

WEEK 8: ik ging zelfs vooraan staan! 

Iedereen heeft wel iets aan zijn of haar lichaam waar ze minder tevreden over zijn. Voor mij zijn dat mijn billen; ze hangen een beetje. Tijdens het wegen vertelde ik dat ik overweeg een bilversteviging te laten doen. De coach keek me met grote ogen aan en vroeg waarom. Ik legde uit dat ik mijn hangbillen echt verschrikkelijk vind. Volgens de coach is dit echter prima weg te trainen, wat ik met enige ongeloof aanhoorde. Tijdens de introductie had een andere instructeur al verteld over haar eigen transformatie en hoe zij haar eetgewoonten en sportroutine heeft aangepast. Ik ben stiekem jaloers op haar mooie billen; ze ziet er fantastisch uit. De coach raadde me aan om na deze weken een afspraak te maken voor een persoonlijk sportschema gericht op het verliezen van centimeters. Wie weet, misschien wordt dat wel mijn volgende uitdaging.
 

Deze week hadden we eindelijk wat we in heel Nederland zo hard nodig hadden: zon! De temperaturen stegen flink en iedereen was heerlijk buiten. Voor deze week had ik een paar trainingssessies gepland, en op woensdag deed ik mee met een groepsles. Ik ging veilig aan de zijkant staan, maar toen riep de vervangende instructeur enthousiast: "Kom lekker hier vooraan staan, dan kun je het goed zien." Dat was een goed punt, dus ik ging dapper vooraan staan, vlak bij de instructeur. De ervaren groep stond naast en achter me, en de les begon met voor mij bekende basispassen. Maar al snel begon het zwieren en zwaaien van de ene naar de andere kant. Oh… help! Ik had het gevoel dat ik de hele groep in de war bracht met mijn gestuntel.

Maar eerlijk is eerlijk, ik vond het een ontzettend leuke les met heerlijke muziek. Ik begrijp nu waarom ik van tevoren de tip kreeg om deze les minstens drie of vier keer mee te doen voordat je de passen onder de knie hebt. Het was ook erg warm tijdens de les, niet alleen door de inspanning, maar ook omdat het buiten nog steeds prachtig weer was. Na de les was veel water drinken dan ook erg belangrijk. Met een blij en voldaan gevoel ging ik naar huis.

Zaterdag kon ik helaas niet meedoen met de groepsles, omdat we een weekendje weg gingen.

Herken je dat gevoel dat je steeds weer moet uitleggen dat je een eetschema hebt waar je je aan wilt houden? Dit weekend had ik daar best wel moeite mee. Er wordt je van alles aangeboden, of er wordt een grapje gemaakt zoals: "Oh nee, dat mag je natuurlijk niet." Dat vind ik niet grappig, en dat laat ik ook merken. Het maakt het soms lastig, maar ik voel me sterk en ben dit weekend goed doorgekomen. Ik ben benieuwd wat de coach maandag zal zeggen.

Liefs, Joyce






 

WEEK 9: keuzestress!

Maandag was het weer tijd voor het weegmoment. Terwijl ik gezellig aanschoof aan de grote tafel, wachtte ik op mijn beurt. De afgelopen weken hebben we zo’n fijne band opgebouwd dat we zelfs een app-groep hebben opgericht, genaamd de "Challenge meiden". Via de app spreken we af om samen te sporten of om elkaar even te motiveren. De meiden vertelden dat ze afgelopen zaterdag een pittige groepsles hadden, een soort Bootcamp met een zwaar circuit. Iedereen klaagde over de flinke spierpijn die ze eraan overhielden. Het lijkt erop dat ik een uitdagende les heb gemist!

Tijdens het wachten merkte ik dat iedereen een beetje teleurgesteld was omdat ze deze week waren aangekomen. Opvallend genoeg gold dit voor iedereen! Oh jee, blijkbaar houden we allemaal vocht vast door het mooie weer! Gelukkig is dit normaal. Toen ik eindelijk aan de beurt was, bleek ook ik iets zwaarder te zijn dan vorige week, 0,4 kilo om precies te zijn. Maar er was goed nieuws: mijn vetpercentage was met 1,1 kilo gedaald! Dat is fantastisch. Ook was ik in centimeters afgevallen, wat uiteindelijk toch een positief resultaat geeft. Ik begrijp wel dat het soms teleurstellend kan zijn als het gewicht niet daalt, maar ik geloof dat dit de komende week wel goedkomt, aangezien er herfstachtige dagen voorspeld zijn.

Zoals ik eerder schreef, heb ik een keer op een zaterdag pilates gehad en dat beviel zo goed dat ik me voor deze dinsdag opnieuw had ingeschreven. De les werd gegeven door een andere instructeur en we gebruikten de pilatesring, een grote ring die je kunt indrukken met je handen of tussen je benen. Het was een superleuke les en alles werd heel duidelijk uitgelegd. Tijdens de les merkte ik niet direct hoeveel impact die pilatesring zou hebben, maar de volgende dag wist ik het wel: flinke spierpijn, precies op de plekken waar ik graag centimeters kwijt wil, namelijk de binnen- en buitenkant van mijn benen. Haha, wie mooi wil zijn...

De rest van de week heb ik rustig aan gedaan. Door het warme weer had ik last van migraine, en dan is het belangrijk om naar je lichaam te luisteren, in dit geval had ik rust nodig. Gelukkig voelde ik me zaterdag weer goed en volgde ik tijdens de gezamenlijke groepsles een andere workout. Ook weer een leuke les. Ik begin echt keuzestress te krijgen; er zijn zoveel leuke lessen om mijn agenda mee te vullen. Ik ben benieuwd wat het thuisfront daarvan zal vinden!

Wat ik momenteel lastig vind, is dat mensen beginnen te merken dat ik afval. Hoewel dat fijn is, krijg ik nu opmerkingen als: "Je moet niet nog meer afvallen hoor," of "Je bent toch wel klaar met afvallen nu?" en "Wees blij met jezelf, je ziet er prima uit. Er zijn genoeg vrouwen die zouden willen dat ze eruitzagen zoals jij!" Heel irritant. Ik weet dat ik geen enorm overgewicht heb, maar het maakt niet uit of je nu 25 kilo of, zoals ik, 8 kilo of minder wilt afvallen. We bepalen zelf waar we ons goed bij voelen en hoe we eruit willen zien. We zijn niet met elkaar te vergelijken; ieder mens is anders. Het heeft ook geen zin om dit uit te leggen aan degenen die zulke opmerkingen maken. Gelukkig krijg ik ook fijne complimenten die me bijblijven.

Om de week werk ik op zondag en houd ik me ook dan aan mijn eetschema. In het begin vond ik het wat extra werk om mijn eten voor de werkdag goed voor te bereiden, maar nu gaat het me goed af en ga ik met een volle tas met trommels naar mijn werk. Maandag is het één na laatste weegmoment voor de grote finale op zaterdag. Ik hoop zo dat ik mijn doel ga halen en ik ga er nog even vol tegenaan.

Liefs Joyce

WEEK 10: en door!

Ongelooflijk, het is al de laatste week. Maandag begon ik met een rondje Milon en daarna stond ik voor het laatst op de weegschaal. Het hele team stond voor ons klaar. Elke maandag was zij echter ons vaste aanspreekpunt. Met zowel een lach als een traan konden we altijd bij haar terecht. Deze week was extra spannend omdat we vorige week door het warme weer allemaal vocht vasthielden. Maar nu het warme weer voorbij was, hoopten we op betere resultaten.

En ja hoor, het verschil met vorige week was groot – iedereen stapte tevreden van de weegschaal af.

Ook ik was afgevallen, niet veel in kilo's (0,2 kilo), maar mijn vetpercentage en centimeters waren opnieuw gedaald. Met een goed gevoel gingen we naar huis, klaar voor de laatste inspanning richting het officiële weegmoment op zaterdag, tijdens de afsluiting van de Afvalrace. Voor mezelf had ik een beloning in gedachten die ik na deze week zou uitvoeren: een dagje shoppen!

Deze week had ik weer een aantal sportmomenten ingepland en hield ik me extra strikt aan mijn schema. Ik wilde mijn doel graag bereiken, ik had nog maar 0,9 kilo te gaan en was vastberaden voor een laatste eindsprint. Wel vond ik het verwarrend toen de coach aangaf dat mijn vochtpercentage te laag was, terwijl ik naar mijn idee genoeg dronk. Ik drink dagelijks vijf flessen van 0,6 liter water naast mijn thee, dus ik wist niet hoe ik nog meer vocht zou moeten binnenkrijgen. In de eerste week dronk ik zelfs minder en toen was mijn vochtpercentage prima. We spraken af dat ik wat minder zou drinken en zouden zaterdag kijken wat het effect zou zijn.

Zaterdag brak de grote finale aan: het allerlaatste weegmoment en de laatste keer samenkomen met de groep. ’s Ochtends kwamen er al wat afmeldingen in de appgroep, wat leidde tot een grapje: "Het is echt een afvalrace!" Met een kleiner groepje begonnen we aan de finale. Na een laatste Milon-rondje met de andere deelnemers was het tijd voor de weegschaal.

Hoera! Ik was opnieuw afgevallen en zat nog maar 0,3 kilo van mijn streefgewicht.

Ik begon op 69,6 kilo en woog nu 65,3 kilo. Mijn vetpercentage was gedaald van 34,7% naar 31,8%, waardoor ik nu in de gezonde zone zit. Een geweldig resultaat waar ik enorm blij mee ben! Ook mijn vochtpercentage was nu in orde, wat betekende dat ik niet meer hoefde te drinken dan ik al deed. De andere deelnemers behaalden ook prachtige resultaten en stapten met een glimlach van de weegschaal.

Daarna gingen we met z’n allen naar boven voor het afsluitende moment. Van de 26 deelnemers aan de Afvalrace waren we samen maar liefst 109,3 kilo kwijtgeraakt! Eén van de deelnemers had zelfs 10,9 kilo verloren en kreeg een groot applaus. Ook de nummers twee en drie werden enthousiast toegejuicht en extra in de bloemen gezet.

Hoewel de Afvalrace nu voorbij is, worden we niet zomaar losgelaten. Over twee maanden kunnen we nog eens langs om te wegen en te kijken hoe het ons zelfstandig vergaat. We zijn allemaal lid geworden van de sportschool en kunnen dus altijd terecht bij de coaches voor vragen.

Na dit traject zijn er drie mogelijkheden:
1. zelfstandig doorgaan 
2. persoonlijke 1-op-1 begeleiding
3. opnieuw deelnemen aan de Afvalrace in groepsverband vanaf 15 september.

De coach deelde ook nog veel tips over voeding, en later volgen handige websites in de appgroep. Het was een fantastische afsluiting van een intensieve periode.

Vanaf het begin ontmoette ik geweldige mede-deelnemers, maar vooral met zes meiden ontstond er echt een band. De helft van ons is 50-plus en herkende elkaars klachten, de andere helft is jonger, maar had weer andere raakvlakken. We hebben allemaal onze eigen ervaringen, maar deze 10 weken waren we elkaars steun en toeverlaat, met zowel lachen als huilen. We maakten sportafspraken via onze eigen appgroep en hadden samen veel plezier. Hoewel we elkaar zullen missen, hebben we besloten om samen door te gaan met sporten. De meesten van ons doen ook weer mee met de volgende Afvalrace op 15 september. Iedereen heeft nog doelen te behalen, of dat nu in gewicht, centimeters, of het behouden van een gezonde leefstijl is. We zijn er klaar voor! Mijn doel is om op dit gewicht te blijven en vooral centimeters te verliezen bij mijn benen en billen.

Hopelijk heb ik jullie de afgelopen 10 weken kunnen inspireren om ook deze stap te zetten. Zoals jullie hebben gelezen, ging het niet altijd vanzelf en waren er hobbels op de weg. Maar het is het meer dan waard geweest. Ik voel me blij, fit, en slanker dan ooit. Bovendien slaap ik nu de nachten door, wat naast het gewichtsverlies echt iets is waar ik ontzettend blij van word. Ik ben dankbaar voor de coaches die ik heb ontmoet in de sportschool en voor mijn Challenge-groep. Ik voel me weer helemaal mezelf!

Misschien zie ik jullie in de sportschool!

Liefs Joyce